Μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.

Άνεμος είναι και μην κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα `ρθει στιγμή να κουραστεί, κάπου θα ξαποστάσει,
άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ’ του στο χέρι το κλειδί και θα σε προσπεράσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.

Και το πλοίο φεύγει, χάνεται μακριά,
γύρω μου αχνοφέγγει κι άνεμος φυσά,
μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.

Άνεμος είναι και μην κλαις, σε λίγο θα κοπάσει,
θα `ρθει στιγμή να κουραστεί, κάπου θα ξαποστάσει,
άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ’ του στο χέρι το κλειδί κι αυτός θα σ’ αγκαλιάσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.

Πέταξαν οι ώρες και μας προσπερνούν,
ξεχασμένες χώρες μέσα μας ξεχνούν,
μέρα που βραδιάζει, νύχτα που ξυπνά,
ποιος Θεός προστάζει, ποιος τη μοίρα κυβερνά.

Άνεμος είναι κι αν δε θες την πόρτα να περάσει,
δωσ’ του στο χέρι το κλειδί κι αυτός θα σ’ αγκαλιάσει,
άνεμος είναι και μην κλαις.