Ξημέρωσε, ξημέρωσε, ξημέρωσε και πάλι
κι εγώ στους δρόμους τριγυρνώ με άδειο το κεφάλι

Ααααα, ψεύτικε ντουνιά
ας μην ξημέρωνε ποτέ ετούτο εδώ το βράδυ
γιατί μου φέρνει όνειρα της νύχτας το σκοτάδι

Ξημέρωσε, ξημέρωσε, δεν έχω τι να γράψω
τραβώ για το κονάκι μου στα ίσα για ν’ αράξω

Ααααα...