Γυρνάς και θέλεις τώρα την αγάπη μου,
μα ο χρόνος δε γυρνάει ποτέ στο παρελθόν,
τα πλήρωσα ακριβά εγώ τα λάθη μου,
σε είχα τόσο ανάγκη μα εσύ ήσουν απών,
τι περιμένεις τώρα, τι άλλο να σου πω..

Δυο τρεις σταγόνες δάκρυα,
ήταν η αγάπη που μου δάνεισες,
που κύλησαν στα μάτια,
κι ύστερα με μιας τις εξαφάνισες,

Δυο τρεις σταγόνες δάκρυα,
που έκοψες αμέσως την πορεία τους,
πως τολμάς και τ’ αρνείσαι, μια ζωή προσποιείσαι,
μα θα ’ρθει κι η σειρά σου θα το δεις.

Τα πρέπει και τα θέλω μου τα λήστεψα,
τα κράτησα όλα κάβα αρκεί να ’σουν καλά,
που να ’ξερα πως ο άνθρωπος που πίστεψα,
θα μου ’δινε τον πόνο μια μέρα συντροφιά,
τι άλλο θες να μάθεις τι άλλο τώρα πια...