Ένα σακάκι φόρεσες,
τα νιάτα σου τα χώρεσες
και πήρες και το τέλος σου
και το `βαλες καπέλο σου.

Γιατί πήγες και χάλασες
τις θάλασσες, τις θάλασσες
και τώρα τα κατάρτια μου
στα βράχια μου σαπίζουν μοναχά.

Ένα βραδάκι έφυγαν
τα χρόνια που σ’ απέφυγαν
κι απάνω μου ζωγράφισες
ταξίδια που αγάπησες.

Γιατί πήγες και χάλασες
τις θάλασσες, τις θάλασσες
και τώρα τα κατάρτια μου
στα βράχια μου σαπίζουν μοναχά.