Έτσι ... γι’ αστείο
άφησες πίσω σου ένα γράμμα
κι άρχισε το μεγάλο δράμα,
έτσι... γι’ αστείο!

Έτσι... κι εσύ γι’ αστείο,
είπες το πιο μεγάλο ψέμα
στον εαυτό σου και σε μένα,
έτσι... γι’ αστείο!

Ήρθε η ώρα, λοιπόν,
και για τους δυο μας,
εσύ να κλαις το παρόν
κι εγώ το πικρό παρελθόν μας...

έτσι... γι’ αστείο!

Έτσι ... γι’ αστείο
μου γράφεις πως αυτό ήταν όλο
μία παράσταση και μόνο
για μας τους δύο.

Έτσι ... κι εσύ γι’ αστείο,
άφησες μια καρδιά ν’ αντέξει
ρόλο απρόσωπο να παίξει,
έτσι... γι’ αστείο!

Ήρθε η ώρα, λοιπόν,
και για τους δυο μας,
εσύ να κλαις το παρόν
κι εγώ το πικρό παρελθόν μας...

έτσι... γι’ αστείο!