Πάντα απ` τον έρωτα περνούσα
σαν να περνάω απ` τη φωτιά
ούτε ανάσα δεν μπορούσα
ούτε αντίσταση καμιά.

Πάντα του έρωτα ο δρόμος
έμοιαζε τόσο τραγικός
τόσες στροφές, τόση ανηφόρα
κι ύστερα ήτανε κλειστός.

Μα τώρα εσύ είσαι οδηγός.

Πάντα πέθαινα για ένα σ` αγαπώ
πάντα έφτανα μέχρι τον γκρεμό
με σένα έκανα ένα βήμα πιο μπροστά
όταν σε είδα με τα χέρια σου ανοιχτά.

Πάντα πέθαινα για ένα σ` αγαπώ
πάντα έφτανα μέχρι τον γκρεμό
αυτός ο δρόμος μου ποτέ δεν είχε φως
και πάντα πίστευα στο τέλος θα` ναι αλλιώς.

Μα πάντα ο έρωτας ο ίδιος δρόμος.

Πάντα του έρωτα ο δρόμος
ήταν ταξίδι ακριβό
πάντα το άπιαστο ζητούσα
το κυνηγούσα με καημό.

Πάντα ως το κόκαλο αγαπούσα
ως της ψυχής μου το βυθό
τόσα τα βάθη και τα ύψη
κι όμως δεν βρήκα ουρανό.

Μα τώρα σ` έχω οδηγό.