Δεν είναι κάθε μέρα πασχαλιά
και τα Χριστούγεννα αργούν ακόμα
περνάνε οι ώρες στο γραφείο τόσο αργά
μέχρι να βρούνε τα χείλια μου το δικό σου στόμα
Μα νιώθω κάτι τώρα πως αλλάζει
Και σαν ανοίγει φαίνεται ο ουρανός
Σαν αετός ο αέρας με αρπάζει
Και μέσα στη λιακάδα τρέχω σαν τρελός

Σήμερα γιορτάζω γιατί πάλι θα σε δω
τα καλά μου βάζω και τρέχω να σε βρω
Σήμερα γιορτάζω έχω λόγο σοβαρό
γιατί με σένα αλλάζω, μαζί σου ξαναζώ

Είναι η ζωή που κάθε ώρα λιγοστεύει
και γω δεν είμαι πια ένα καρτούν
Έναν ένα ο χρόνος μας ξοδεύει
Κι άλλοι τόσοι πίσω ακολουθούν
μα νιώθω κάτι τώρα έχει αλλάξει
και παίρνω παράταση ζωής
κι ο θάνατος πετσέτα έχει πετάξει
κι εγώ απ’ τη χαρά μου που θα `ρθεις