Αχ σπουργιτάκι μου
μικρό πουλάκι μου
είμαστε τόσο μόνοι,
πάνω που κάναμε φτερά
για να λιαστούμε στην χαρά
μας πλάκωσε το χιόνι.

Ήλιε μου μετανάστη του ουρανού
της φτώχειας καντηλέρι
έβγα στην άκρη του βουνού
και δώσε μας το χέρι
και στείλε του Σικελιανού
τους στίχους με τ’ αγέρι
να γίνει τ’ άδικο γροθιά
και δίκοπο μαχαίρι.

Αχ σπουργιτάκι μου
μικρό γυφτάκι μου
της φτώχειας κουρελάκι
ξέχνα πως είμαστε φτωχοί
και μη φοβάσαι την βροχή
θα `ρθεί καλοκαιράκι.