Ελένη!

Θέλω να σου κάνω καντάδα
και να σου πω το πόσο σ’ αγαπώ,
όμως η φωνή μου η ρημάδα
να με εκθέσει το `βαλε σκοπό.

Είσαι της ψυχής μου η λαχτάρα,
είσαι των ματιών μου το φως,
όμως όταν πιάνω την κιθάρα
παίρνει δρόμο και κουφός.

Μα σ’ αγαπώ κι ανησυχώ
μήπως σου βάλουν λόγια, μήπως σε πληγώσουνε,
και πιο πολύ ανησυχώ
μην κατεβούν οι διπλανοί και με πλακώσουνε.

Αχ!

Θέλω να σου γράφω τραγούδια,
θέλω, θέλω να σε παντρευτώ,
τρώω, άμα λάχει, και φλούδια
κι αν το θες, για σε, θα κουρευτώ.

Ξέρω ότι σ’ έχω τρελάνει,
ξέρω ότι τώρα γελάς
κι αν η φωνή μου σπάει τζάμι,
ξέρω ότι κατά βάθος μ’ αγαπάς.

Μα σ’ αγαπώ κι ανησυχώ
μήπως σου βάλουν λόγια, μήπως μας χωρίσουνε,
και πιο πολύ ανησυχώ
μην κατεβούν οι διπλανοί και με ξεσκίσουνε.

Καληνύχτα Ελένη!