Το σύστημα σε θέλει μετριότητα,
να περπατάς χωρίς κανένας να σε ξέρει.
Σ’ αυτό τον κόσμο λιγοστεύ’ η ορατότητα
κι έγινε άχαρη η ζωή, χωρίς ταυτότητα,
και τ’ αγαθά ρετάλια μέσα στο πανέρι…

Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ
και το παιχνίδι τους να παίξω δεν μπορώ…
Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ…
Πήρα ένα δρόμο και μονάχος προχωρώ…

Στο σύστημα συμφέρει ημιμάθεια.
Δεν τους συμφέρει πάντα να καταλαβαίνεις…
Πρέπει να δέχεσαι τα πάντα με απάθεια
κι ό,τι κι αν πούνε, σου το λένε με ασάφεια
κι εσύ μονάχα ξέρεις, βόλτα πως τα φέρνεις…

Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ
και το παιχνίδι τους να παίξω δεν μπορώ…
Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ…
Πήρα ένα δρόμο και μονάχος προχωρώ…

Στο σύστημα ζητάνε κατανόηση.
Όλα τα λάθη πάντα τα ’χουν κάνει οι άλλοι.
Και στο χαμό πρωτοστατεί η διανόηση.
Έχουνε, βλέπεις, με τους πάνω συνεννόηση
κι από συμφέρον σκύβουν πάντα το κεφάλι…

Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ
και το παιχνίδι τους να παίξω δεν μπορώ…
Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ…
Πήρα ένα δρόμο και μονάχος προχωρώ…

Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ…
Πήρα ένα δρόμο και μονάχος προχωρώ…
Μα αδιαφορώ, αδιαφορώ…
Κι όσο θα είναι έτσι αυτοί…