Η νύχτα είναι κρύα κι εγώ θέλω εσένα
το σπίτι είναι άδεια μα εγώ σκέφτομαι εσένα
Πώς είσαι, τι κάνεις, γελάς ή λυπάσαι
Πώς νιώθεις τα βράδια, κοιμάσαι καλά...;
Μετράω τις ώρες, μετράω τις μέρες
κυλούν οι βδομάδες αργά, τόσο αργά

Το ξέρω ο χρόνος πως σβήνει τα πάντα
κι η απόσταση αν μας χωρίσει για πάντα
Μα όταν μιλάμε, εσύ είσαι για μένα
ο κόσμος κλεισμένος σ’ αυτή τη γραμμή
Μ’ αρέσει ν’ ακούω να λες τ’ όνομά μου
το κάνει ωραίο, η δικιά σου η φωνή

Τα φώτα της πόλης ανάβουν για μένα
να διώξουν τη λύπη που δεν είσαι εδώ
Το φεγγάρι κι απόψε, τα φιλιά σου μου φέρνει
σε δυο δάκρυα μέσα γλυκά, να τα πιω

Μακριά είσαι τώρα, κι εγώ θέλω εσένα
κι ας βγαίνω με άλλους εγώ σκέφτομαι εσένα
Μου λείπεις, σε ψάχνω, το κορμί σου ζητάω
πόσο όμορφη ήταν η δικιά μας σιωπή
Κι ας ήτανε λίγα, όσα ζήσαμε οι δυο μας
μου αρκούν, τα κρατάω, φυλαχτό στην ψυχή

Τα φώτα της πόλης ανάβουν για μένα
να διώξουν τη λύπη που δεν είσαι εδώ
Το φεγγάρι κι απόψε, τα φιλιά σου μου φέρνει
σε δυο δάκρυα μέσα γλυκά, να τα πιω

Η απουσία σου υπάρχει, σ’ ό,τι βλέπω και κάνω
Μοιάζω μ’ ένα ρομπότ όπως κινούμαι και ζω
Στο μυαλό μου μονάχα, την εικόνα σου έχω
κι η λαχτάρα μεγάλη να σε ξαναδώ