Είχανε τα μάτια σου μια φλύαρη σιωπή,
τίποτα δεν είπες κι όμως όλα τα είχες πει,
είμαστε σ’ απόσταση μα νιώθαμε κοντά,
ξέραμε τα πριν και τα μετά.

Κι είμαστε μόνοι, κι είμαστε μόνοι,
ίδιος ο πόνος που μας ενώνει,
εσύ ο ήλιος κι εγώ το χιόνι,
ασ’ το να λιώνει, ασ’ το να λιώνει.

Έκανες να φύγεις κι είπα "στάσου μια στιγμή",
κοίταξες τριγύρω σαν να είχες φοβηθεί,
έκλεισες τα μάτια κι είπες "αύριο ξανά",
κι άρχισε ένα δάκρυ να κυλά.

Κι είμαστε μόνοι, κι είμαστε μόνοι,
ίδιος ο πόνος που μας ενώνει,
εσύ ο ήλιος κι εγώ το χιόνι,
ασ’ το να λιώνει, ασ’ το να λιώνει.