Εγώ που αγάπη πότισα
το δροσερό σου στόμα
ποτίζω με το δάκρυ μου
τα χνάρια σου στο χώμα.

Κρεμόσουνα στα χείλη μου
γεννιόμουν στη ματιά σου
δε χόρταιναν οι φλέβες μου
να πίνουν τη φωτιά σου.

Στου κόσμου τους ορίζοντες
σαν ίσκιος ξεμακραίνεις
κι αν βγαίνεις απ’ το βλέμμα μου
μες στην ψυχή μου μπαίνεις.