Πλοίο καμένο και ξεχασμένο
είν’ η καρδιά μου που σ’ αγαπά
και συ το κύμα τ’ αγριεμένο
νύχτα και μέρα που με χτυπά.

Πλοίο η καρδιά μου αραγμένο
στη μοναξιά και τον καημό
κανέναν πια δεν περιμένω
ούτε και σένα π’ αγαπώ.

Γύρω μου κόσμος φώτα και ήχοι
κι εγώ δεμένη στη μοναξιά
της ερημιάς μου πέτρινα τείχη
και πού να ψάξω να βρω χαρά.