Ποιος πλάτανος με μάγεψε
και βρέθηκα στην γη σου
Γιατί μου φανερώθηκες
σαν ερωδιός πετώντας
Αλλάζω σε λυκάνθρωπο
και βόλι ψάχνω να `βρω
Κι ο ουρανός κι η θάλασσα
μερόνυχτα πονάνε

Ποια λίμνη με ανάδυσε
στου κόσμου σου τα πλούτη
Γιατί εξάφνου πρόβαλες
ζαρκάδι του ανέμου
Γυρεύω τον αφέντη μου,
το πλάσμα το χαμένο
Κι ο ουρανός κι η θάλασσα
μερόνυχτα παλεύουν

Ποιο πυρωμένο πέταλο
είναι για τ’ άσπρο άτι
Γιατί σαν κρίνο κρύφτηκες
στην τρύπα κροταλία
Γυρίζω πίσω πόλεμος,
πηγαίνω αμαρτία
Κι ο ουρανός κι η θάλασσα
μερόνυχτα κρατάνε

Ποιο φύσημα με κίνησε
μοιραία στην αυλή σου
Γιατί με περιφρόνησες
σαν να `μουν Δον Κιχώτης
Πεθαίνω, μα λυτρώνομαι
και να `μαι πάλι όρθιος
Κι ο ουρανός κι η θάλασσα
μερόνυχτα γιορτάζουν