Φτωχομαχαλά, φτωχομαχαλά
σε χτίσανε στα χαμηλά
μες στου Θεού τη φτέρνα.

Στου μαχαλά τις γειτονιές
κρυφομιλάνε με τις νιες
τα παλληκάρια
κι εγώ δεν έχω νου σταλιά
γιατί μ’ αφήνει η κοπελιά
μόνο τα βράδια.

Φτωχομαχαλά, φτωχομαχαλά
σε χτίσανε στα χαμηλά
μες στου Θεού τη φτέρνα
κι όλες οι χαρές κι όλες οι χαρές
οι πίκρες μας κι οι συμφορές
στραγγίζουνε σε σένα.

Τα παλληκάρια τα σκληρά
κλέβουν ματιές απ’ την κυρά
μες στα σεργιάνια
κάνουν γι’ αυτήν παλικαριές
και λαμπαδιάζουν οι καρδιές
σαν πυροφάνια.