Έξω απ’ το παράθυρο
Ο δρόμος λέει ιστορίες
Και οι άνθρωποι περπατάν στο άπυρο
Μπερδεύονται σε φώτα και πορείες

Και δεν υπάρχει ανταμοιβή
Για αυτό που νιώθει η ψυχή
Για αυτό που λέν’ τα μάτια
Χίλια κομμάτια σε διάφανο γυαλί

Επάνω στο τραπέζι τα χέρια μας
Ακίνητα καράβια ξεχασμένα
Τα βλέμματα θα μένουν και τα λόγια μας
Στρατιωτάκια ξύλινα στη μάχη πεταμένα

Και δεν υπάρχει ανταμοιβή
Για αυτό που νιώθει η ψυχή
Για αυτό που λέν’ τα μάτια
Χίλια κομμάτια σε διάφανο γυαλί

Μια εικόνα παγωμένη
Σάββατο απόγευμα
Που εμείς οι δυο γίναμε ξένοι
Ξαφνικά και απρόσμενα

Και δεν υπάρχει ανταμοιβή
Για αυτό που νιώθει η ψυχή
Για αυτό που λέν’ τα μάτια
Χίλια κομμάτια σε διάφανο γυαλί