Χλωμή Αφρώ σας είδα στη Χαλκίδα
κάποια τρελή βραδιά που τρώγατε μαρίδα
ελάμπατε ψηλή σαν ναυαρχίδα
κι όταν σας έπεσε η μία βλεφαρίδα
έκανα όρκο στην πατρίδα
να σας λατρεύω χωρίς ελπίδα
μα σεις αγέρωχη τρώγατε μακαρόνια
τα μάτια σας αστράφταν σαν κανόνια.

Αφρώ θα σας χαρίσω ηδονή ανένδοτη.
Αχ κύριέ μου έχετε καρδιά ρακένδυτη.
Γνωρίζω διεξοδικώς τα αισθήματά σας
αλλά μιλήστε και για τα φρονήματά σας.

Αφρώ σε λαχταρώ στο λέω ευθέως,
ορκίζομαι στη μνήμη του βασιλέως.
Αχ κύριέ μου να ρωτήσω τη μαμά μου.
Αχ, διακόπτω να συμβουλευτώ το λεύκωμά μου.

Αφρώ σου διαθέτω μια καρδιά όλο κατάγματα,
εγκαύματα, εμφράγματα.
Αφρώ δεχτείτε μια καρδιά ελληνική,
καρδιά βαρβάτη προπολεμική,
καρδιά θλιμμένη, σοσιαλιστική.
Τετάρτη να μη τρώμε χοιρινό
να `σαι για με ο κόσμος όλος
και στου Σαρωνικού τον ουρανό Αφρώ,
θα ανατέλλει δια εμάς ο έκτος στόλος.
Αφρώ, βανίλια προτιμάτε ή φυστίκι;
Καλέ μη, μου δαγκώνετε το σκουλαρίκι.

Αφρώ ανάβω σαν του κανονιού τη μπούκα.
Καλέ μη, μου δαγκώνετε σας λένε την περούκα.

Αγνή Αφρώ, χαρίστε μου αυτό σας το λακκάκι.
Αχ κύριέ μου, όχι στο κρεβάτι με σακάκι.

Αφρώ αφρίζω, η καρδούλα μου μαρσάρει.
Λάθος καλέ, δαγκώνετε το μαξιλάρι.

Πώς σπαρταρώ Αφρώ, να σας μεθύσω ποθώ
Αχ κύριε, φιλάτε το δικό σας το γοφό.
Αχ!

Αγνή Αφρώ, πώς σας εφάνη το αίσθημά μου;
Αχ κύριε, μου καταστρέψατε το λεύκωμά μου.