Φάλαρα, χαλινάρια
χλιμίντρισμα κι οπλές
τ` αλόγου μου τα χνάρια
ματωμένες ιαχές.

Περήφανό μου άτι
και συμπολεμιστή
απ` του χαμού σου το άχτι
μοιρολόι και ωδή.

Στου πόλεμου το χρώμα
οι πρώτες μου φασκιές
παιδάκι πράμα ακόμα
ντύθηκα μ` αρματωσιές.

Της μάνας μου το γάλα
μοίρα μου και φυλαχτό
να υφαίνω τα μεγάλα
στης ζωής τον αργαλειό.

Η φτέρνα του Αχιλλέα
του κόσμου είναι πληγή
το κρίμα μου σημαία
στου Αχέροντα τη γη.

Του Αϊ Γιώργη τάμα
καρφώνω στο σταυρό
τ` όνειρο και το θαύμα
προσκυνάω και περνώ.

Το φόβο κυριεύω
λυτρώνω το καλό
πιότερο αντρειεύω
νικάω το θάνατο.