Είν’ το καράβι μας παλιό
κι ο καπετάνιος γέρος
δεν ξέρω πού θα αράξουμε,
σε ποιο γιαλό,
ούτε και σε ποιο μέρος.

Κάθε ταξίδι κι ένας πόνος
παρηγοριά ο γυρισμός
τα νιάτα μας τα τρώει ο χρόνος
και την αγάπη ο χωρισμός.

Κι εμείς μακέτες της ζωής
σε μια παλιά κορνίζα
ποιο θα `ναι το φινάλε μας,
σε ποια αγκαλιά,
με τα μαλλιά τα γκρίζα.