Άναψε πράσινο στη στράτα σου το φως,
φύγε και άσε με χωρίς καμιά συμπόνοια,
κι αν μου πληγώσει την καρδιά ο χωρισμός,
συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια,
κι αν μου πληγώσει την καρδιά ο χωρισμός,
συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια.

Μες στην καρδιά σου πράσινο φως
για κάποιον άλλον έχεις ανάψει,
έτσι είν’ ο κόσμος, πολύ σκληρός,
ένας γελάει κι άλλος θα κλάψει,
έτσι είν’ ο κόσμος, πολύ σκληρός,
ένας γελάει κι άλλος θα κλάψει.

Είχα πιστέψει πως κοντά σου στη ζωή
θα `βρισκα αγάπη που ζητούσα από χρόνια,
μα τώρα δώσ’ μου το φαρμάκι σου κι εσύ
συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια,
μα τώρα δώσ’ μου το φαρμάκι σου κι εσύ
συνηθισμένα τα βουνά από τα χιόνια.

Μες στην καρδιά σου πράσινο φως
για κάποιον άλλον έχεις ανάψει,
έτσι είν’ ο κόσμος, πολύ σκληρός,
ένας γελάει κι άλλος θα κλάψει,
έτσι είν’ ο κόσμος, πολύ σκληρός,
ένας γελάει κι άλλος θα κλάψει.