Στην ξενιτιά βραδιάζει πιο νωρίς,
στην ξενιτιά να κλάψεις δεν μπορείς,
στην ξενιτιά μανούλα μου γλυκιά,
φαρμάκι στάζει η Κυριακή
κι ο κόσμος φυλακή.

Πικρά σου τραγουδώ
στου πόνου το σκαλί,
αχ νά’ φτανε ως εδώ
της παρηγόριας το φιλί.

Στην ξενιτιά με ρίξαν οι καιροί,
στην ξενιτιά θα λιώσω σαν κερί,
στην ξενιτιά μανούλα μου γλυκιά
αναστενάζεις και πονείς
μα δίπλα σου κανείς.

Πικρά σου τραγουδώ...