Πού να `βρω το ποτήρι της χαράς
να το στραγγίξω ως κάτω,
να πίνω, να πίνω και να ξεδιψώ
και πάλι να `ν’ γιομάτο,
να πίνω, να πίνω και να ξεδιψώ
και πάλι να `ν’ γιομάτο.

Ποτήρι κάν’ τα χείλη σου
να πιω απ’ τη δροσιά σου
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου,
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου.

Καμίνι έχει γίνει μου η καρδιά
κι ο ιδρώς ποτάμι τρέχει,
ζητάει, ζητάει ο πόθος μου δροσιά
και τελειωμό δεν έχει,
ζητάει, ζητάει ο πόθος μου δροσιά
και τελειωμό δεν έχει.

Ποτήρι κάν’ τα χείλη σου
να πιω απ’ τη δροσιά σου
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου,
κι ας γίνει η αγάπη σου σκλαβιά,
σκλαβιά κι η αγκαλιά σου.