"Καιρό ήθελα να φτιάξω ένα ηλίθιο τραγουδάκι
να παίζεται στο σπίτι, στη ντίσκο, στο μπαράκι
δεν είχα όμως που λες μια πρόχειρη ελπίδα
μα να σου το μυαλό μου που μου `στησε παγίδα.
Και μου `πε παλιοβέβηλε ξέρασε τα όλα
πες τους για την γκόμενα που σου `ριξε τη φόλα
πες τους για να μάθουνε τι έγινε στο ημίφως
κι έμεινες τότε τζίφος."

"Γι’ αυτό θα σας περιγράψω μια ηλίθια ιστορία που μπορεί να μου `τυχε,
να σου `τυχε ή είναι απλά να μη σου τύχει."

Ω είμαι ευτυχισμένος
τη γυναίκα βρήκα της ζωής μου ο καημένος
αυτά τυχαίνουνε στις τόσες μια φορά
γι’ αυτό και σπάω τον κουμπαρά.
Με λουλούδια πολλά θα στολίσω το τραπέζι
θα φωνάξω έναν με βιολί να παίζει
όσο θα τρώμε στο ημίφως των κεριών
θα είναι απαλό το άγγιγμά μας των χεριών.
Πρέπει να νοικιάσω ρούχα κι ένα σμόκιν
και να κόψω να αστειάκια μου τα σόκιν
τις αφήσες τις πορνό να τις βγάλω από τους τοίχους
και έτοιμους να έχω έτσι για ατμόσφαιρα δυο στίχους.
Να γυαλίσω τα πιρούνια μου να φαίνοτναι ασημένια
να ξυρίσω επιτέλους και τα γένια
το σερβίτσιο να ξεθάψω της γιαγιάς μου
να κλέψω λίγο απ’ την κολόνια του μπαμπά μου.
Να τους διώξω δυο μέρες απ’ το σπίτι
να `ναι όλα ωραία μη με πάρει και για αλήτη
και μείνω και πάλι τζίφος
εγώ και το βιολί μου στο ημίφως.

Φοβάμαι μη μείνω τζίφος
που πάω μ’ αυτό το ύφος;
Φοβάμαι μη μείνω τζίφος
και παίζω το βιολί μου στο ημίφως.
Φοβάμαι δεν έχω ήθος
δεν ξέρω τι θα κάνω αν δω και στήθος
φοβάμαι μη μείνω τζίφος
και παίζω το βιολί μου στο ημίφως.

Για φαντάσου να τα έχω όλα ωραία
και να σκάσει με έναν άλλο για παρέα
ή να `ρθεί τότε εκείνη σαν φρικιό ντυμένη
ή όταν θα τρώμε να μου πει είμαι παντρεμένη.
'Η με το βλέμα της αγνής και της μοιραίας
να μου πει ότι είναι και φορέας
για σκέψου όμως να έρθει με κόκκινο φουστάνι
και να θέλει στο τραπέζι να το κάνει.
Να `χει και ανοιχτό το ντεκολτέ της
και εγώ δήθεν να κοιτάζω το κολιέ της
δίπλα στη ρώγα στη μικρή της την ελιά
να `χει tattoo με ολάκερη τριανταφυλιά.
Να έχει βάλει και κορδόνι και ζαρτιέρες
να μην τη σκιάζουν οι φοβέρες
και πρίν να βγάλω απ’ το μπουκάλι εγώ το πώμα
να έχει βάλει κάτι δικό μου μες στο στόμα.
Μα τι λέω δεν κάνουν έτσι οι κυρίες
αυτές γουστάρουν απαλή μουσική και ιστορίες
δεν είναι εύκολες, είναι ένας γρίφος
κι αν δεν τολμήσεις μένεις τζίφος στο ημίφως.

Φοβάμαι μη μείνω τζίφος
που πάω μ’ αυτό το ύφος;
Φοβάμαι μη μείνω τζίφος
και παίζω το βιολί μου στο ημίφως.
Φοβάμαι δεν έχω ήθος
δεν ξέρω τι θα κάνω αν δω και στήθος
φοβάμαι μη μείνω τζίφος
και παίζω το βιολί μου στο ημίφως.

Μα εγώ τι θέλω, γιατί νιώθω ενοχές;
"Γιατί δεν έχεις ρε λεφτά και μετοχές"
Τι; Γιατί έχεις τέτοια κι εκεί πάνω
ρε ασ’ τις εξυπνάδες και πες μου τι να κάνω.
Μην τρελαθώ και μόλις έρθει της τα χώσω
και αντιμιλήσει και την πλακώσω
και της πω στο διάολο να πάει
"ντρίν" ωχ το κουδούνι μου χτυπάει.