Ας είναι ρε αυτό που βλέπω στον καθρέπτη να ηρεμήσει
δεν υπάρχει άλλο δάκρυ να κυλήσει
ας είναι Θεέ μου επιτέλους να ησυχάσει
το κακό σημάδια αφήνει αλήθεια πίσω σαν περάσει
κι εγώ γυρνάω όπου έχει φως
μα ίδιες σκιές αφήνει πίσω του ο καιρός
και μια βαριά ανάσα πάντα πίσω να μ’ ακολουθεί
που δε λέει να χαθεί
σαν φάντασμα απ’ το παρελθόν ντυμένο μ’ αναμνήσεις
κι εγώ ζητάω στιγμή μου πίσω να γυρίσεις
εδώ που `μασταν πρίν ή λίγο πιο μετά
βλέπεις να ξέχασα όλα αυτά
μα είναι δεμένα τα όνειρα σφιχτά και οι ελπίδες
στα πόδια μου καιρό τώρα σαν αλυσίδες
που τις νιώθω μόνο όταν παύω να πετάω
να γελάω ν’ αγαπάω να τραγουδάω
και φταίς και συ λίγο φάντασμα μου από το παρελθόν
και φταίω και `γω που `χω βολευτεί ξανά μες το παρόν
μα πιο πολύ θα φταίω για ό,τι αφήσω να μου φύγει
για ότι αφήσω το μυαλό μου ν’ αποφύγει

Μα δε βαριέσαι είμαι μικρός εγώ για να γυρνάω πίσω
σ’ αυτά που ποντάρανε πιο πρίν για να νικήσω
ή να χάσω ό,τι έχει μείνει από τα πάθη μου
η δικιά έμμονη ιδέα είναι τα επόμενα τα λάθη μου
κι αν είναι φάντασμα να `ρθεί θα βγει από οθόνη
την ψυχή μου δε θα βιάζεται να την πληγώνει
θα φάει πρώτα το μυαλό μου εξέλιξη για το καλό μου
θα θεωρεί κάθε χαμένο όνειρό μου
γι’ αυτό τα λάθη είναι μπροστά εκείνα που φοβάμαι
δεν έχω ανάγκη τα παλιά και να θυμάμαι
είναι κρυμμένο στο μέλλον το δικό μου μυστικό
κι ίσως αυτό να τ’ αποφύγω δεν μπορώ

Κι αφού μ’ αφήσατε επιτέλους ρε να πω για το παρόν
που σέρνει πάντα κάτι από την ώρα των σκιών
ακούστε λοιπόν έχω για παρελθόν
ό, τι δεν πρόλαβα να φτύσω στο παρόν
και για μέλλον ένα πόνο μεγάλο να γουστάρω
αν έχω τίποτα που αξίζει για να πάρω
σέρνω το σήμερα μαζί μου γι’ αυτό και η ψυχή μου
τραγουδάει ξανά λοιπόν για τη στιγμή μου
εκείνη που στο τώρα χρόνια είναι χαμμένη
και την καλή την ευκαιρία περιμένει
μα εγώ βαρέθηκα δε θέλω πια να `ρθεί
βολεύτηκα να ξέρω ότι για πάντα έχει χαθεί