Ακραίες παραστάσεις
ζητούν ανακωχή
κι εγώ μετρώ τις στάσεις,
πολύχρωμα λαμπιόνια
φωτίζουν το κορμί
κι εγώ κινώ τα πιόνια.

Θαρρείς πως είμαι μεθυσμένος και γελώ
ξέρω πως είμαι ερωτευμένος και μεθώ,
ρίχνεις τα μάτια στης ψυχής μου το κενό
νιώθω πως είμαι μπερδεμένος και σιγώ.

Πατώ σαν ακροβάτης
πάνω σ’ ένα σχοινί
μου `γινες εφιάλτης,
φτερά και περηφάνια
έχουν τσαλακωθεί
κι ο έρωτας μετάνοια.