Είμ’ ένας φυλακισμένος,
ένα πολυψήφιος αριθμός,
είναι οι νύχτες μου μεγάλες
και οι μέρες δίχως φως.

Γι’ άλλους η ζωή είναι ωραία
μα η δική μου μοιάζει με καπνό,
που με περιτριγυρίζει
δίχως καθαρό σκοπό.

Την ομίχλη της καρδιάς μου
την φωτίζει ένα μοναχό κερί,
είναι ο απόηχος του έρωτά σου,
των φιλιών σου η βροχή.

Μόνο εσύ μπορείς αν θέλεις
να μου δώσεις μια μικρή χαρά,
μη μ’ αφήσεις να πεθάνω
σε μια ξένη αγκαλιά.