Λίμνη το φως εξεχείλισε και μας μεθά
ποιος να `ναι αυτός που μαζί μου απόψε ξαγρυπνά.

Άγρια ξεφαντώματα μιας παράξενης γιορτής
διψασμένα στόματα και ζεστό φιλί ζωής,
άγια στεφανώματα μιας παράξενης γιορτής.

Ο κρουσαετός τα πετράδια της μνήμης κρατά
και στο μικρό το λευκό σου λαιμό τα περνά.