Mη βλέπεις που γελώ
είναι από συνήθεια
μαζί σου όταν μετρώ
χαμένα παραμύθια.

Τώρα που οι μουσικές
κοπάσανε και φύγαν
και συ να μάθεις θες
πού χάθηκαν πού πήγαν.

Είναι ταξίδια μακρινά
που δε μας βγάζουν πουθενά
το πιο μεγάλο ταξίδι
είναι στο σώμα που αγαπάς.

Μη βλέπεις που γελώ
σαν ο καιρός ουρλιάζει
είναι που σ’ αγαπώ
στο κρύο και στ’ αγιάζι.

Μη βλέπεις που σιωπώ
σαν γίνοντ’ όλα μνήμη
είναι σαν το πιοτό
μονάχο όταν μ’ αφήνεις.