Ο βοριάς μαστιγώνει τα δέντρα
της καρδιάς τα παράθυρα κλειστά
γίνεσαι η χθεσινή κουβέντα
δάκρυ που κύλησε δειλά.

Ο βοριάς μπαίνει απ’ τις χαραμάδες
και τα μάτια του κόσμου είναι κλειστά
είμαστε παντοτινοί φυγάδες
που δεν βρίσκουν πατρίδα πουθενά.

Ο βοριάς πώς απόψε σφυρίζει
το ρολόι του κόσμου δε χτυπά
μοναξιά σαν το νιο που τρεκλίζει
μοναξιά σαν την ώρα που δεν περνά.

Μοναξιά σαν το νιο που τρεκλίζει
μοναξιά σαν τη φλόγα που γερνά.