Πες μου πού με πας
και δε με ρωτάς
τόση πίκρα Θεέ μου
πώς την κουβαλάς.

Πίσω δε γυρνάς
κι εγώ δεν μπορώ
στο μεγάλο δρόμο
να σε ακολουθώ.

Και σ’ ακολουθώ
γιατί θα χαθώ
στο μεγάλο δρόμο
μόνος σαν βρεθώ.

Πίσω δε γυρνάς
μπρος μόνο κοιτάς
λίγο ξαποσταίνεις
και με ξεγελάς.

Σε φωνάζω αγάπη
γίνεσαι παιδί
τόση πίκρα Θεέ μου
γιατί να σε βρει.

Σε φωνάζω θλίψη
γίνεσαι χαρά
μόνο μη μ’ αφήνεις
στα βαθιά νερά.