Σιγά σιγά, σιγά σιγά το δάκρυ ανεβαίνει
και η τύχη μ’ έκανε να ζω, αχ να ζω ζωή βασανισμένη.

Τα πιο ωραία χρόνια μου χαθήκανε για μένα
τα ζω τυραννισμένα και πικραμένα.

Βαθιά βαθιά, πολύ βαθιά τον πόνο έχω νιώσει
κι από παντού τα βάσανα μ’ έχουν σκληρά πληγώσει.

Τα πιο ωραία χρόνια μου χαθήκανε για μένα
τα ζω τυραννισμένα και πικραμένα.

Σιγά σιγά, σιγά σιγά ο στεναγμός με ζωνει
η δυστυχία μου αυτή, αχ αυτή ποτέ δεν τελειώνει.

Τα πιο ωραία χρόνια μου χαθήκανε για μένα
τα ζω τυραννισμένα και πικραμένα.