Κι άλλο καράβι έφυγε
κι άλλο ένα σπίτι κλαίει
κι άλλο καντήλι γυρισμού
μερόνυχτα θα καίει.

Ως πότε Θεέ μου θα `ναι γραμμένο
για τα δικά μας τα παιδιά
ν’ απλώνουν ρίζες σε χώμα ξένο
και σ’ άλλους ουρανούς κλαδιά.

Κι άλλο καράβι γέμισε,
μαντήλια μουσκεμένα
κι άλλες αγάπες μείνανε
με χέρια απλωμένα.

Ως πότε Θεέ μου θα `ναι γραμμένο
για τα δικά μας τα παιδιά
ν’ απλώνουν ρίζες σε χώμα ξένο
και σ’ άλλους ουρανούς κλαδιά.