Βγαίνουνε βόλτα οι καημοί
ψάχνουν τσιγάρο κι αναπτήρα
άλλοι με τραμ ή μηχανή
και άλλοι με οδοστρωτήρα
κι όλα τα όχι και τα μη
γίνονται μέσα μου πλημμύρα .

Τρέμει και πάλι η καρδιά
όπως τα ρούχα τα απλωμένα
σε μανταλάκια πλαστικά
με το άρωμά σου ξεβγαλμένα .

Θέλει λιμάνι η ψυχή
στη νύχτα φάρο αναμμένο
κι όταν θα πέφτει η βροχή
να λέει σε κάποιον «περιμένω»
να μη τη νοιάζει που αργεί
απ’ το φανάρι το σβησμένο .

Τρέμει και πάλι η καρδιά …