Μπορεί και να 'χω τρελαθεί
σκοτάδι μέσα μου βαθύ
ξανά ο ύπνος με ξέχασε
κι η νύχτα βραχνάς
πες μου πού γυρνάς

Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω
κι εγώ μοναχή μου στη γη
ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω
και τι με κρατάει στη ζωή.

Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει
Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή
Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...

Μπορεί και να 'χω τρελαθεί
ο ίσκιος σου μ’ ακολουθεί
Κυλά στις στέγες το γέλιο σου
σαν πρωινή βροχή και λιώνει την ψυχή...

Τόσες χιλιάδες αστέρια εκεί πάνω
κι εγώ μοναχή μου στη γη
ούτε που ξέρω πού είμαι, τι κάνω
και τι με κρατάει στη ζωή.

Σ’ έχασα και γύρω πια νυχτώνει
Σ’ έχασα κι η πόλη είναι σκληρή
Αγάπη μου, χαρά μου μόνη κι αληθινή...