Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
θα` χα πνιγεί, θα, χα πεθάνει
θα` ταν το σπίτι μου ένα πλοίο
στην άγρια νύχτα και στο κρύο.

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
θα τους τιμούσα μ` ένα στεφάνι
χαμένους έρωτες, φίλους και ξένους
συντρόφους έγκλειστους και ξεχασμένους.

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
το φόβο θα` βλεπα πρώτη να φτάνει
θα` χαν τα χείλη σου γλύκα κι αρμύρα
τώρα έχει η γεύση μου δάκρυα και μπίρα.

Γλάρους θα είχε για περιστέρια
φωτιές στην άμμο τα καλοκαίρια
δε θα` χε αφίσες για συναυλίες
μα για αγνοούμενους κι εγκληματίες.

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
θα` σουν κορίτσι μ` άσπρο φουστάνι
θα συζητούσες στην παραλία
για όσους δε γύρισαν, δεν είχε πλοία.

Αν τα Εξάρχεια ήταν λιμάνι
όλα θα μοιάζαν με πλεκτάνη
θα` ταν ο `'Kάβουρας'’ ψαροταβέρνα
μην κλαις για μένα, μονάχα κέρνα.

Για όσους χαθήκαν στην πλατεία
έφταιγε πάντα η τρικυμία
ξέχνα κι εμένα με τον καιρό
πες ότι έπεσα μες στο νερό.