Αμάρτησα πατέρα
παναγιώτατε
Χάλασα τη ζωή μου
πανοσιώτατε
Και κλαίγομαι κι οδύρομαι
Δεν ξέρω αν θα βρω παρηγοριά.,
Το στόμα μου πικράθηκε
Απ’ τα τσιγάρα τα πολλά.

(ρεφρέν)
Άγιε μοναχέ ευλόγησε
Να χαθούν τα κρίματα, τα ανομήματα
Άγιε μοναχέ μειδίασε!
Πάψε νάσαι άκαμπτος
Μίλα του και συ Χριστέ!

Έφυγα απ’την Αθήνα
Περπάτησα πολύ
Έτρωγα σαλιγκαρια
Στην Ουρανούπολη
Μετάνοιωσα κι αρρώστησα
Βαρύ φορτίο έσυρα
Στο δρόμο μου αυτόν
Συγχώρα με, ώ δέσποτα
Πες: του Χριστού παιδί ειναι κι αυτό.