Δες για κείνη κλαίω και ξενυχτάω απόψε
δες για κείνη πάλι πίνω και μεθώ
Φίλε στα δύο τη ζωή μου έλα και κόψε
δε θέλω δεν αντέχω άλλο χώρια της να ζω

Το δέχομαι έχει φύγει και τρελαίνομαι
το δέχομαι πάλι κλαίω και δε ντρέπομαι
το δέχομαι ένα βήμα είναι δίπλα μου ο γκρεμός
Κι ας λένε πως ό,τι ήθελε με έκανε με πέθανε
τη ζωή μου τη κατέστρεψε
κι ας λένε πως εξαιτίας της κατάντησα τρελός

Δες καρδιά μου πώς με έχει καταντήσει
δες μακριά της μέρα νύχτα αιμορραγώ
μόνο η αγάπη της μπορεί να μ’αναστήσει
δε θέλω δεν αντέχω άλλο χώρια της να ζω