Στου νοτιά το ωραίο πέρασμα
Στων μαλλιών σου το ανέμισμα
Στης ζωής το άδειο γέμισμα
Άναψα κερί

Βράχο βρήκα και ζευγάρωσα
Με τη σκέψη σου μεγάλωσα
Έγινα πλατειά σαν θάλασσα
Βάθυνε η πληγή

Κύματα, περνούν τα χρόνια μου
Άνθη, πέφτουν στα μπαλκόνια μου
Πόσα είπα, πόσα ζήτησα, που δεν έχουν `ρθει!
Κέρασα νερό και βάλσαμο το δικό σου το παράπονο
Πόσα πήρα κι όμως έμεινε το Στερνό Φιλί

Στης μορφής σου το ανάγνωσμα
Και στου κόσμου το αγνάντεμα
Στου παράδοξου το μάντεμα
Έχω πια χαθεί

Κάθε τι δικό σου φύλαξα
Την αρμύρα σου δεν πείραξα
Το ταξίδι σου τι ζήλεψα
Πάντα από παιδί