Βάζω στην πόρτα μου δεντρί
στην πόρτα μου σημάδι
μην τύχει κι έρθει να με βρει
και δε με βρει
μην τύχει κι έρθει βράδυ

Βράδυ και χάσει το στενό
και δε μου βρει τα χνάρια
βάζω κριτή τον ουρανό
το σκοτεινό
σβησμένα τα φανάρια

Κι αν τύχει να `ρθει μιαν αυγή
αυγερινό μου αστέρι
να `ρθεί να βάλει στην πληγή
παλιά πληγη
ατσάλι το μαχαίρι

Γιατί ήρθαν δίσεχτοι καιροί
κι έμεινες του θανάτου
για να πετάξει δεν μπορεί
άσπρο πουλί
καήκαν τα φτερά του