Έκαψε η νύχτα την ανασεμιά μου
και πικρός καπνός η ματιά μου
άφησε στον τοίχο μια βαθιά χαρακιά
δυο περιστέρια φύγαν τρομαγμένα
κι ο Βοριάς εσένα κι εμένα
φίλε ακριβέ μου θα μας διώξει μακριά

Να `ταν βράχος η καρδιά
γιασεμάκι και χαρά
να μπορώ κάθε στιγμή
να σου γιάνω την πληγή

Θαλασσοπούλι στην ακρογιαλιά σου
πικρό πέλαγο θάλασσα μου
το κορμί μου ρίχτο στ’ αλμυρά σου νερά
κλαίει η νύχτα κι έσβησαν τ’ αστέρια
μια ζωή που πάει στα χαμένα
και τα περιστέρια χάθηκαν στο Νοτιά