Είμ’ ο Μανούσος και είμαι βοσκός
πάνω στα όρη ξωμένω αμοναχός
Έχω στη μέση μου συνέχεια το σαρανταπεντάρη
έχω δυο τράγους δυνατούς έχω κι ένα κριγιό μπροστάρι

Μόλις ξυπνήσω το πρωί πολύ πρωί γλακώ στη μάντρα ξεμαντρίζω τα ωζά
αρμέγω τσ’ αίγαλες και βάνω και το γάλα μεσ’ το ψύκτη να παγώσει μια ολιά

Φλουμίζω ρίφια και σακάζω τα αρνάκια και τα βάνω και τα δυο ξεχωριστά
μολέρνω τσ’ αίγες να `νεβούνε στα χαράκια και το σκύλο να τσι βάνει στη σειρά

Κι ύστερα κείτομαι από κάτω απ’ ένα πρίνο και τ’ αφήνω να βοσκούν μολαριτά
κι άμα σηκώνομαι πυροβολώ το σκύλο που τα ζα μου πιάσαν φύλλα και φτερά

Ντελόγο παίρνω κάτω όλους τσι δαμάκους και πηδώ σαν το τροζό στα κορφοβούνια
μπλέκομαι μέσα στ’ αστιβίδες και στσι βάτους για να βρω από πού γρικούνται τα κουδούνια

Κι όντε τα βρω ντακέρνω τα πετροβολίδια που μου φάγανε ολόκληρη τη μέρα
και του σκύλου μου του λέω βλαστημίδια που δε βοηθά, κουτσάθηκε απ’ τη σφαίρα

Τα ξελαλώ και τα γιαγέρνω μεσ’ τη μάντρα τως εδίνω καλαμπόκι και σανό
για να τ’ αρμέξω θέλω συντρομή έναν άντρα και έτσα σέρνω τη φωνή στον Αλβανό

Στο τέλος βάνομε το γάλα στσι κανίστρες σέρνομε νερό απ’ του πηγαδιού το πάτο
κι έτσα γιομίζουμε του στάβλου τσι ποτίστρες και πηγαίνομε το γάλα στο μητάτο

Ήρθε η ώρα να ξεκουραστώ
πάνω στο πρίνο τη βέργα μου κρεμώ
Eκια που μ’ έπαιρνε ο ύπνος ρουχάλιζε ο Αλβανός
του πέταξα ένα στιβάνι ε να σε πάρει ο διάολος

Ειμ’ ο Μανούσος ο γιδοβοσκός
πάνω στα όρη κοιμούμαι αμοναχός