Ξέρεις σαν σε λατρεύω
ξέρεις σαν σε ποθώ
και μέρος τώρα χρυσή γυρεύω
μαζί σου να βρεθώ.

Για σε πονώ και κλαίω
είσ’ ένας θησαυρός
μα τι να κάνω, αχ τι φταίω
αν εγεννήθηκα φτωχός.

Πλούτη μη ζητάς,
πες μου αν μ’ αγαπάς
λόγια τρυφερά, δώσ’ μου τη χαρά
δώσ’ μου την κρυφή ευτυχία αυτή
και πάρε την καρδιά μου
αγάπη μου χρυσή.

Ξέρω πως άλλοι θένε,
θέλουν να μ’ αρνηθείς
ψεύτικα λόγια πικρά σου λένε
κι άλλον να παντρευτείς.

Η μοίρ’ αν το θελήσει
άσπλαχνη να φανείς
με τόση θέρμη να σ `αγαπήσει
δε θα μπορέσει άλλος κανείς.