Πόσο πολύ σ’ αγάπησα
πόσο για σε πονούσα
πόσο πολύ σε λάτρευα
πόσο σε λαχταρούσα.

Πίστευα θα `ναι οριστικό
πως σαν την ομορφιά σου
κι έτσι αγνή κι ευγενική
θα είναι η καρδιά σου.

Μα το `χει η μοίρα μας γραφτό
κι έτσι ο Θεός να το `χει
και κει που δίνει ομορφιά
καρδιά να μην υπάρχει.