Πάντα θλιμμένη, πάντοτε μόνη
περνάς σαν σουρουπώνει
και είσαι πάντα βιαστική
μικρούλα μου περαστική.

Ποια να` σαι συ, ποια να` σαι συ
που` χεις δυο ματάκια που κλαίνε
πώς να σε λένε, πώς.
Ποια να` σαι συ, ποια να` σαι συ.
Ποιος ξέρει τι, ποιος ξέρει τι
τα πικρά σου νιάτα μαραίνει
τι σε πικραίνει, τι
ποιος ξέρει τι, ποιος ξέρει τι.

Όπως περνάς λυπημένη
καταλαβαίνει κανείς
πως μια αγάπη χαμένη
με δίχως δάκρυα θρηνείς.

Ποια να` σαι συ, ποια να` σαι συ
που` χεις δυο ματάκια που κλαίνε
πώς να σε λένε, πώς.
Ποια να` σαι συ, ποια να` σαι συ.