Νύχτα με δέκα σπαθιά
και σιδερένια γροθιά
τον τοίχο σπάει κι ορμά
κι άοπλο με πολεμά
ένα φεγγάρι λειψό
κι εγώ για σένα διψώ
ένα ποτήρι για δυο
φέρνω στα χείλη να πιω.

Ένα ποτήρι για δυο
καρδιά κομμένη στα δυο
μα το ποτήρι αδειανό
από βροχή κι ουρανό.

Η νύχτα με συμπονά
τις απειλές της ξεχνά
απλώνει μια σιγαλιά
κι έτσι με παίρνει αγκαλιά.

Νύχτα με βλέμμα σκληρό
από γυαλί κοφτερό
μαύρο βαμμένο γυαλί
κρατάει και μ` απειλεί
εγώ διψώ πιο πολύ
και με στεγνό το φιλί
ένα ποτήρι για δυο
φέρνω στα χείλη να πιω.

Η νύχτα με συμπονά
και στο πλευρό μου αγρυπνά.