Στη τρελή ζωγραφιά του μυαλού
σε κοιτάζω ξανά κι ας τρομάζω
χρώματα μεθυσμένα χορεύουν στον καπνό
σου τραγουδώ κι εκείνα μου παίζουνε κρυφτό

Στο θολό το ποτήρι μου μέσα
πέφτει πάλι απαλά η μιλιά σου
πρόσωπα ξαναμμένα, λόγια χιλιοειπωμένα
δες κατεβαίνουν τ’ άστρα, πες μου τι τρέχει εδώ

Σε πετώ ξαφνικά να σε πνίξω
κι απορώ να σε πιω, να σε κρύψω
δεμένα τα μαλλιά σου σε νύχτα θαλασσιά
ο κόσμος ξεμακραίνει κι όλα είναι πιο απλά

Δεμένα τα μαλλιά σου σε νύχτα θαλασσιά
ο κόσμος ξεμακραίνει κι όλα είναι πιο απλά