Ανοίγεις την πόρτα χάνεσαι απλά
τους ήχους, τα φώτα πετάς μακριά

Του ονείρου η ζάλη φεύγει με μιας
μόνος μου είμαι κι εσύ τριγυρνάς

Πετάω στο λιμάνι πέτρες βαριές
η ζωή μου κρατάει πόσες φορές;

Στα χείλη, στα μάτια σημάδια νωπά
ο πόνος θεριεύει κύμα που σκα

Τσιγάρο που σβήνει ανάβει φωτιές
στο δέρμα επάνω χιλιάδες μορφές

Πετάω στο λιμάνι πέτρες βαριές
η ζωή μου κρατάει πόσες φορές;