Χειμώνας στη δύση της σκέψης
στοιχειώνει της μοίρας τις λέξεις
και χάνομαι...
Φεγγάρι ο δρόμος να βλέπω
στο Νότου τις χώρες να τρέχω
και χάνομαι...

Και γυρίζω όλο πίσω μόνος μου
μια περιπλάνηση...
Σε μια σελίδα με εικόνες
που θα ζούνε σαν βαθιά ανάμνηση
μες τους αιώνες, μες τους χειμώνες...

Ψάχνω να με βρω,
στις πυραμίδες πες μου αν μ `είδες
Ψάχνω να σε βρω
στα καλοκαίρια μάτια μου αστέρια
Ψάχνω να με βρω,
στις πυραμίδες πες μου αν μ `είδες
Ψάχνω να σε βρω
και χάνομαι...

Μια ώρα για δύο μετράω
στη φλέβα του κόσμου πατάω
και χάνομαι...
Στη γη που μου καίει το σώμα
για μένα ρωτάω ακόμα
και χάνομαι...

Και γυρίζω όλο πίσω μόνος μου
μια περιπλάνηση...
Σε μια σελίδα με εικόνες
που θα ζούνε σαν βαθιά ανάμνηση
μες τους αιώνες, μες τους χειμώνες...

Ψάχνω να με βρω,
στις πυραμίδες πες μου αν μ `είδες
Ψάχνω να σε βρω
και χάνομαι...

Ψάχνω να με βρω,
στις πυραμίδες πες μου αν μ `είδες
Ψάχνω να σε βρω
και χάνομαι...