Μονάχος περπατώ μες το βραδάκι,
αργό το βήμα μου και σκεφτικός,
το στόμα μου πικρό σαν το φαρμάκι
και την ψυχή μου καίει ο σπαραγμός .
Ρεφ.

Στη πλάτη μου οι μνήμες φορτωμένες,
βαραίνουν της ψυχής τον ουρανό,
εικόνες σαν αφίσες ξεσκισμένες,
κουρέλια στου μυαλού μου το κενό .

Αστέρια μες τα μάτια μου σβησμένα,
τα όνειρα που ‘πέσαν στο κενό,
οι ελπίδες μου κεριά είναι λιωμένα
κι οι πόθοι μου δεν έχουν λυτρωμό .

Ρεφ.
Στη πλάτη μου οι μνήμες φορτωμένες,
βαραίνουν της ψυχής τον ουρανό,
εικόνες σαν αφίσες ξεσκισμένες,
κουρέλια στου μυαλού μου το κενό .